Pored dve standardizovane rase goniča na područiju Srbije najveću populaciju od svih nestandardizovanih goniča čine srpski žuti goniči. U časpisu “LOVAC” br. 2 iz 1950. godine u članku pod naslovom “Naši zečari”, dr Dragiša Pavlović navodi da je nakon izložba u Beogradu 1948. i izložbe u Ljubljani i Beogradu 1949. zbor sudija za zečare priznao rasnost balkanca, alpinca i žutog zečara nazvavši ga žutim balkancem. Od strane Kinološkog saveza, 1954. oformljena je komisija za autohtone rase koja je predložila da se usvoje standardi balkanskog trobojnog goniča, što je kasnije i učinjeno, i potom predložila standarde za balkanskog žutog goniča, balkanskog oštrodlakog goniča. U dokumentima Jugoslovenskog kinološkog saveza ostalo je zabeleženo da je vođena rodovna knjiga za žute goniče kao posebnu rasu, a ne kao varijetet balkanskog goniča, kako se do skora mislilo. O tome svedoče i rodovnici iz 1950. godine. Ti psi su se izlagali na izložbama i smotrama, što je dokumentovano u katalozima sa tih manifestacija iz 1949. kao i u katalogu sa I Međunardone izložbe pasa održane u Beogradu 1952. Na osnovu ovih istorijskih činjenica i prikupljenih podataka sa terena u jesen 2008. otpočelo je istraživanje veličine populacije pasa ove rase u Srbiji. Istraživanje vode dr Darko Drobnjak i dr Milivoje Urošević. Svi psi na terenu se evidentiraju i obavljaju se morfometrijska merenja 24 parametra. Dobijeni podaci iz ovog istraživanja posluži će za isradu standarda za ovu rasu.
PUBLIKOVANI RADOVI U OKVIRU ISTRAŽIVANJA
Poreklo i eksterijerne karakteristike srpskog žutog goniča sa područija zapadne Srbije
Osnovni eksterijerni parametri žutog srpskog goniča
Eksterijerni perametri glave srpskog žutog goniča